Wat wordt verstaan onder ‘schade’?
Onder schade verstaan we een schadelijke gebeurtenis die voorzien en verzekerd is door een contract. Of anders gezegd, de schade moet in overeenstemming zijn met de risico-omschrijving gedekt door de verzekeraar: het in het contract omschreven voertuig moet schade hebben geleden en deze schade moet zich ook hebben voorgedaan omwille van de in het contract omschreven omstandigheden (indien het voertuig gestolen werd, is er bijvoorbeeld geen dekking…).
De schade vormt de basis van de verplichting van de verzekeraar jegens het slachtoffer. Daarom moet de verzekeraar zo spoedig mogelijk worden verwittigd.
Er kunnen zich twee situaties voordoen:
- De eigenaar/bestuurder van het voertuig maakt zich schuldig aan het ongeval. Omdat deze zich niet tot een externe partij kan richten, kan alleen een omnium of cascoverzekering, al dan niet met betaling van een franchise, de materiële schade dekken;
- De bestuurder is niet of slechts gedeeltelijk aansprakelijk voor het ongeval.
Het principe van de directe regeling stelt dat het slachtoffer van een ongeval een eigen recht heeft tegen de verzekeraar van de aansprakelijke partij.
Ten laatste 3 maanden na het verzoek tot schadevergoeding, moet de verzekeraar een gefundeerd voorstel tot schadevergoeding of antwoord voorstellen in het geval dat de aansprakelijkheid of de toepassing van artikel 29 bis WAM betwist wordt of wanneer de schade zelf betwist wordt. Indien de verzekeraar niet antwoordt, moet hij een supplementaire schadevergoeding betalen. Als reeds bepaald werd welke verzekeraar moet interveniëren, zonder dat de omvang van de schade al kan vastgelegd worden, maakt het slachtoffer aanspraak op een voorschot dat bepaald wordt in functie van de reeds gedragen kosten en van de reeds gekende toekomstige kosten.
Ook wanneer de verzekeraar strikte termijnen moet respecteren wat betreft het betalen van vergoedingen, kan de uitbetalingstermijn van de vergoeding relatief lang zijn door de verschillende gerechtelijke procedures inzake aansprakelijkheid. Teneinde dit vergoedingsproces aan slachtoffers vlotter te doen verlopen, werden er door de verzekeraars procedures afgesproken in het kader van de afwikkeling van hetzij materiële schade, hetzij lichamelijke schade, of van beide types.
Materiële schade
Het systeem van de Directe Regeling doelt op een snelle minnelijke schikking voor de materiële schade voortkomend uit de aanrijdingen tussen motorvoertuigen. De verzekeraar van het slachtoffer vergoed diens schade voor rekening van de aansprakelijk gestelde tegenpartij. Nadat deze zijn verzekerde heeft vergoed, richt hij zich tot de verzekeraar van de tegenpartij om het uitgekeerde bedrag op te eisen. De Directe Regeling vloeit voort uit een contract tussen verzekeraars dat enkel verzekeraars bindt die hiermee hebben ingestemd. Hierdoor kan de verzekerde steeds opteren voor een schadevergoeding door zich te beroepen op het gemeen recht, en dus door de verzekeraar van de verantwoordelijke te dagvaarden.
De Overeenkomst Aanrijding door voertuigen voorziet erin dat de eigen brandverzekeraar- voor zover dit in de brandverzekeringsovereenkomst werd opgenomen- de door een voertuig aangerichte schade aan een gebouw vergoed kan worden. Deze uitbetaling geschiedt in naam van de verzekeraar BA van het in fout gestelde voertuig.
Lichamelijke schade (lichamelijke letsels)
De overeenkomst Onschuldig Slachtoffer voorziet erin dat de vergoeding voor lichamelijke letsels van het slachtoffer versneld wordt. Met dit contract wordt de overeenkomst directe regeling bijgevolg verlengd. Dit wijzigt echter niets aan het recht van het slachtoffer of zijn erfgenamen om de zaak aanhangig te maken voor de rechtbank in afwezigheid van een definitief akkoord.
Materiële en lichamelijke schade
De verbintenisverklaring kettingbotsing omvat de verbintenis van de verzekeraar burgerlijke aansprakelijkheid om zijn verzekerde te vergoeden bij een kettingbotsing. Een comité van verzekeraars maakt uit of deze verklaring al dan niet toegepast kan worden. Deze verbintenis zorgt ervoor dat lange procedures om te beslissen wie aansprakelijk is, kunnen vermeden worden. In dat geval zou het zelfs onmogelijk kunnen blijken om de verantwoordelijken aan te duiden …
Het doel van elke overeenkomst is steeds de vergoeding van het slachtoffer sneller te laten verlopen.